Ricoeur’ün Başkası Olarak Kendisi kitabında ele aldığı kimlik meselesinin temel sorusu, öznenin değişime rağmen, hatta değişim sayesinde, kendisi olabilmesidir. Bu değişen kimlik algısında bellek merkezi bir konumdadır. Kendilik, bir taraftan, aynılıktan, bir belleğe sadakatten ileri gelir, diğer taraftan sürekli değişimdir. Ricoeur bu ikilemi Parcours de la reconnaissance kitabında, bellek (mémoire) ile verilen söz (promesse) arasındaki ayrımda ele alır. Canlı bir kimlik hem bellekle geçmişe hem de verilen söz sayesinde geleceğe yönelir ve kendini yeniler. Ancak bu yine verilen sözü sürekli hatırlamayı gerektirir ve belleği gerekli kılar. Genel olarak konuşmamızın amacı, Ricoeur’de sürekli ama farklı biçimlerde karşımıza çıkan ve her iki boyutu da gerekli olan, arkhe ve telos, sadakat ve ihanet gerilimini kişisel bellek bağlamında ele almaktır.
